Kort stuk van de Om Namah Shivaya chant in Blisveld op 9 september:
Het licht,
mijn dierbaar Zelf,
verdrijft de creaturen van de nacht.
De duistere wezens,
die we zelf schiepen,
vluchten voor de stralen van de zon.
Mijn hart
wees gerust,
het leven stelt ons op de proef,
maar we krijgen geen test,
waarvoor we niet kunnen slagen.
Beledig niet je innerlijk licht
door jezelf te beschouwen
als zwak en onkundig.
Laat je krachten vrij,
en baad in de weldadige stralen
van jouw machtige zon.
Net als jijzelf
heeft de wereld zowel behoefte
aan jouw kracht
als aan jouw zwakheid.
Verdrijf de duisternis
met het stralende licht
van jouw bewustzijn.
micha
Aum
Oh dierbare stilte,
zo vol van mysterie,
Aum is één van je vormen,
misschien wel de oudste.
Uit jou werden tijd en materie geboren.
Zonnen en planeten ontstaan
uit jouw liefdesgolven.
Ik voel me vereerd
dat ik jou mijn metgezel mag noemen.
Jij kent mijn reis
door tijd en ruimte
omdat jij altijd bij mij was.
Het lijkt zo eenvoudig;
een klank weerklinkt in de ruimte en verdwijnt.
Maar dat is slechts schijn
Erachter gaat een enorme diepte schuil
Als je waarneemt met je oren
is het slechts een klank.
Voel je het in je lichaam,
dan weet je dat het meer is dan geluid.
Neem je waar met heel je wezen,
dan sta je versteld van de grootsheid en de kracht
van dat eenvoudige woord
Aum
Doordringt alles
Aum
Heeft geen begin of einde
Aum
Is verbonden met alle kennis
Aum
Kan ons alles leren
Wat we op ons pad nodig hebben.
micha
Namah
In de wereld zoek ik de perfectie
Een zoektocht zonder einde.
Want wat ik werkelijk verlang is éénheid !
Ik hoor alle stemmen die iets van me vragen.
Hoe meer ik mijn best doe
hoe groter de vragen.
Tot ik ga luisteren
naar het zachte fluisteren van binnen.
Ik hoor aan alle kanten mijn naam.
Maar wie ben ik eigenlijk?
Ik geef mijzelf een geheime naam,
die ik aan niemand vertel.
Een naam die ik zacht kan roepen
als ik niet meer weet wie ik ben.
Een naam die me herinnert
als ik het contact verlies.
Ik groet mijzelf
En pas als ik in verbinding ben,
kan ik reageren op de uiterlijke vragen.
Omdat zij dan niet verschillend zijn van
mijn innerlijke fluistering.
micha
Shivaya
In het midden van de luidruchtige wereld
voel ik de Stilte.
Ik voel hoe mijn voeten de grond beroeren
en ik hoor de Stilte.
De Mensen om mij heen lopen doelgericht
naar waar ze moeten zijn.
De Stilte in mij wordt niet verstoord.
En als ik die Stilte voel,
als ik die helemaal toelaat,
dan ben ik waar ik zijn moet.
Dan raken mijn voeten de aarde
precies op de plek waar het klopt.
De Stilte geeft me een meereizend thuis.
Ik kijk om me heen
en zie de levende kleuren en prachtige vormen.
Ik zie hoe alles gevuld is met betekenis en ritme.
Alles zingt en zindert
Alles leeft en is vol verwachting.
Alle wezens en dingen hebben een eigen lied
En tezamen klinkt het machtig koor van duizend stemmen,
vol verlangen en vol van Liefde.
In Alles is een ritme aanwezig,
In de prachtige zang van de vogels
En in de machtige vertakkingen van een boom .
In de tere blaadjes van een bloem.
in het opgaan en ondergaan van de zon en de maan,
in mijn kostbare levensadem,
en in het pulserende stromen van mijn bloed.
De Stilte laat me weten dat ik ben waar ik moet zijn.
De melodie vervult me met betekenis en geeft mijn leven zin.
En het Ritme,
het Ritme dat schept en vernietigd,
het ritme vertelt me dat ik leef,
en er helemaal mag zijn.
micha